Αναζήτηση

Πλοήγηση

• Κοινότητες
• Συγγραφείς
• Έτος
• Τίτλοι
• Θέματα

Ο Χώρος μου

• Είσοδος

Η αρχιτεκτονική ως πολύπλοκο, προσαρμοστικό σύστημα. Ανάλυση αστικών δομών ως δίκτυα και επεξεργασία ψηφιακών τεχνικών ως συνθετικό υπόβαθρο

Bozikas Panagiotis

Πλήρης Εγγραφή

---

Περίληψη

Η εποχή της πληροφορίας αναδεικνύει ένα μεγάλο εύρος παραμέτρων που επηρεάζουν σε ανάλογο βαθμό τον τρόπο που κατανοούμε την πόλη,μέσω μιας χωρικής επιστήμης που προσπαθεί να λάβει υπ όψιν τομείς κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, οικονομίας, πολιτικής, για να υπηρετήσει τις ανάγκες της κοινωνίας, στο σχεδιαστικό πλαίσιο. Αναγνωρίζοντας την πολυπλοκότητας ενός συστήματος όπως η πόλη, στην εργασία αυτή προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα ερευνητικό υπόβαθρο για να απαντήσουμε θεωρητικά και έμπρακτα, στο πως μπορεί πλέον να εξελιχθεί ο τομέας της αρχιτεκτονικής ώστε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του σήμερα. Ως αναγκαία εκκίνηση για την κατανόηση της μετάβασης αυτής, επιχειρήθηκε μια εισαγωγή σε έναν νέο τρόπο αρχιτεκτονικής σκέψης, με βάση τον οποίο η αντίληψη του σχηματισμού της μορφής αντικαθιστάται από την διαδικασία αναζήτησης την μορφής. Ο συλλογισμός αυτός, θέτει νέα ερωτήματα και πεδία προβληματισμού στους αρχιτέκτονες και σχεδιαστές, οι οποίοι καλούνται να αναζητήσουν απαντήσεις σε θεωρίες οι οποίες μέχρι πρότινος δεν είχαν μεγάλη σημασία για τον κλάδο, όπως η θεωρία της πολυπλοκότητας και οι δικτυακές δομές.Η προσπάθεια διαχείρισης της πολυπλοκότητας και ένταξης της στην διαδικασία του σχεδιασμού οδηγεί τους αρχιτέκτονες στην στρατηγική διαδικασία της επίλυσης του κόμβου(δικτύου), κατά την οποία το ενδιαφέρον και η προσοχή των σχεδιαστών στρέφεται από την κεντρική ιδέα της σύνθεσης στην ανάδειξη των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ διαφορετικών στοιχείων, τα οποία μέσω της επεξεργασίας και συσχέτισης πλήθους παραμέτρων, οδηγούν σε αναδυόμενα αποτελέσματα, συνήθως μέσα από συλλογικές δραστηριότητες που αυτά αναπτύσσουν. Η θεωρία της συναρμολόγησης, αποτελεί για την εργασία αυτή την αφορμή για την παρουσίαση μιας οντολογίας που αφορά την μορφογένεση συνόλων τα οποία απαρτίζονται από ξεχωριστά μέρη, και την αντίληψη υπαρχόντων συστημάτων ως τέτοια, με σκοπό τη κατανόηση της πολυπλοκότητας της πόλης.Στη συνέχεια η εφαρμογή ψηφιακών διαδικασιών ανάλυσης και επεξεργασίας παραμέτρων στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, σε συνδυασμό με την θεωρία της συναρμολόγησης όπως αυτή αναπτύχθηκε από τους κυριότερους εκφραστές της, φαίνεται να αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο επεμβαίνουμε στην σύγχρονη πόλη. Μπορεί να εκφραστεί και ως αφορμή για την συγκρότηση ενός νέου διαφορετικού τρόπου αρχιτεκτονικής σκέψης, η οποία σε αντίθεση με παλαιότερες πρακτικές, θα συλλαμβάνει την πόλη ως ένα σύνολο αλληλεπιδρώντων στοιχείων.Πιο συγκεκριμένα στην αρχιτεκτονική, οι κομβικότερες τεχνικές προσέγγισης της πολυπλοκότητας, που παρουσιάστηκαν παραπάνω, αποτελούν παράδειγμα αυξανόμενης δυνατότητας ανάλυση σχέσεων και αλληλεπιδράσεων της πόλης.Η ανάλυση πυκνότητας και σχέσεων μέσω των Φρακταλικών Δομών, οι προσομοιώσεις ενδιάμεσης κεντρικότητας, συνδεσμολογίας και η δημιουργία σεναρίων εξέλιξης μέσω των Cellular Automata, η ανάλυση της πόλης ως σύστημα κόμβων και εις βάθος επεξεργασία και συσχέτισή τους μέσω των Νευρωνικών Δικτύων, και η διεξοδική μελέτη των δυνατοτήτων αλληλεπίδρασης μεταξύ τους, μέσω των Continuation Maps, αναδεικνύουν τη δυνατότητα εξέλιξης της αρχιτεκτονικής, με την εισαγωγή και εκμετάλλευσης αναλύσεων από άλλους τομείς της επιστήμης, με στόχο τη δημιουργία ενός πληρέστερου σχεδιαστικού υποβάθρου συμπτηγμένης πληροφορίας, το οποίο φαίνεται αναγκαίο εργαλείο για τον σύγχρονο αρχιτέκτονα. Γενικότερα όμως, οι τεχνικές αυτές μπορούν να ιδωθούν ως μέσο για την κατανόηση της πολυπλοκότητας των δικτυακών συστημάτων από τον αρχιτέκτονα και ως μέσο για την εκ νέου κωδικοποίηση πληροφορίας σε αρχιτεκτονικό σχέδιο. Είναι ένα μέσο το οποίο φαίνεται να βελτιστοποιεί τα αποτελέσματά του όταν αντιμετωπίζεται διεπιστημονικά.Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένα τέτοιο σύστημα, αντίθετα με τις παραδοσιακές μεθόδους, εισάγει το στοιχείο της μη προβλεψιμότητας στο σχεδιασμό.Η μη προβλεψιμότητα, μέσω της αυτοματοποίησης, ενυπάρχει σε αυτή τη διαδικασία, καθώς ένα μεγάλο μέρος της πραγματοποιείται άμεσα, με τη χρήση των πολύπλοκων υπολογιστικών συστημάτων, όπως αναλύθηκε παραπάνω. Έπειτα και από αυτό το στάδιο, έρχεται το σημείο το οποίο ο συνειδητός σχεδιασμός εξακολουθεί να είναι το κρίσιμο στοιχείο. Μετά το στάδιο τηςανάλυσης, σε συνθετικό επίπεδο, η επεξεργασία ενός εξαγόμενου αποτελέσματος από ένα σύστημα ψηφιακής επεξεργασίας, δεν μπορεί να είναι επιφανειακή.Είναι μάλλον πιο χρήσιμο να αντιμετωπίζεται ως πιθανή επιλογή ή βασικό στοιχείο πάνω στο οποίο ο αρχιτέκτονας καλείται να προσαρμόσει οποιαδή

Διαθέσιμα αρχεία

Υπηρεσίες