Η ιλύς που παράγεται από τον καθαρισμό αστικών λυμάτων είναι ένα περίπλοκο μίγμα από πολλά υλικά όπως οργανικές ουσίες, ανόργανες ουσίες, άλλες ουσίες και μικροοργανισμούς. Επίσης, περιέχει πολύτιμα ανόργανα συστατικά, μαζί με ρύπους και πιθανές επικίνδυνες ουσίες. Η παγκόσμια παραγωγή ενεργού ιλύος λόγω της προβλεπόμενης αύξησης της παραγωγής της απαιτεί την βελτίωση των σημερινών πρακτικών διάθεσης. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη και αξιολόγηση της υδροθερμικής επεξεργασίας σε συνδυασμό με πλύσεις των εξανθρακωμάτων για τη μετατροπή της ενεργού ιλύος σε καύσιμη ύλη. Η πειραματική διαδικασία περιλάμβανε την υδροθερμική επεξεργασία του υλικού σε 2 θερμοκρασίες, στους 200 οC και 250 οC με χρόνο παραμονής 4 ώρες. Έπειτα, έγινε πλύση του εξανθρακώματος με νερό, EDTA 0.5 M, κιτρικό οξύ (citric acid) 0.5 Μ και οξικό οξύ (acetic acid) 0.5 M υπό συνθήκες ανάδευσης. Ο στόχος των πλύσεων με οργανικά οξέα ήταν η απομάκρυνση τέφρας (ανόργανων συστατικών) και κυρίως βαρέων μετάλλων για να παρασκευαστεί ένα καθαρό καύσιμο. Το τελικό προϊόν (washed hydrochar) παρουσιάζει βελτιωμένα χαρακτηριστικά σε σχέση με το αρχικό εξανθράκωμα, μειωμένο περιεχόμενο σε τέφρα, χαμηλότερη συγκέντρωση σε βαρέα μέταλλα, υψηλότερο δείκτη καύσιμου, αυξημένη θερμογόνο δύναμη, και χαμηλότερους δείκτες σκωρίας και ρύπανσης τέφρας. Συγκρίνοντας την επίδραση των οξέων, το κιτρικό οξύ παρουσίασε καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τα άλλα οξέα στις φυσικοχημικές και θερμικές ιδιότητες του υλικού. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως η υδροθερμική επεξεργασία σαν τεχνολογία από μόνη της δεν είναι ικανή να βελτιώσει τα χαρακτηριστικά της ενεργού ιλύος για καύσιμο αλλά σε συνδυασμό με πλύσεις οξέων είναι μια υποσχόμενη τεχνολογία που μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος της διαχείρισης της ενεργού ιλύος.