Αλεξάνδρα Ντάνη, "Η λίμνη των αποχαιρετισμών: μία νέα αφήγηση στο Κοιμητήριο Ζωγράφου.", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2024
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.100175
Καθώς η σύγχρονη πόλη ολοένα και εξαπλώνεται, τα κοιμητήρια αποτελούν πολυδιάστατους αστικούς χώρους όπου, συχνά, απουσιάζει το ‘‘κατώφλι’’ του νεκροταφειακού χώρου. Ενός χώρου όπου η αινιγματική ετερότητα του θανάτου της πόλης των νεκρών συναντά και συνομιλεί με την πόλη των ζωντανών. Το μεγαλύτερο κοιμητήριο της Αθήνας, το Κοιμητήριο Ζωγράφου, στο όριο της πόλης με τους πρόποδες του Υμηττού, αντικατοπτρίζει αυτή τη συνθήκη. Η πρόταση επιχειρεί να απαντήσει τόσο στα λειτουργικά όσο και στα εννοιολογικά ζητούμενα του κοιμητηρίου. Η πλατεία και ο δημόσιος χώρος του κοιμητηρίου αναδιαμορφώνονται ως χώροι μετάβασης μεταξύ των δύο κόσμων. Οι λειτουργίες του κοιμητηρίου μεταφέρονται μέσα στη γη προσδίδοντας φυσικότητα όπως αυτή της ταφής. Ο αμήχανος χώρος μεταξύ των δύο εκκλησιών έχει δώσει τη θέση του σε μία λίμνη, μέσα από την οποία αποτυπώνεται αυτό το ενδιάμεσο στάδιο, το πέρασμα από τη μία «όχθη» στην άλλη, σε ένα χώρο όπου οι εποχές αφήνουν ορατά ίχνη, καθώς η αίσθηση του χρόνου που περνά, είναι ένα από τα πιο ζωντανά στοιχεία του κοιμητηρίου. Ο επισκέπτης μέσα από τη χειρονομία της βύθισης διασχίζει τη λίμνη και οδηγείται στο κεντρικό αίθριο. Το ζήτημα της ταφής επανεντάσσεται στον αστικό ιστό και δημιουργεί έναν χώρο όπου οι πενθούντες μπορούν να συμβιβαστούν με την απώλεια.