Ιδρυματικό Αποθετήριο
Πολυτεχνείο Κρήτης
EN  |  EL

Αναζήτηση

Πλοήγηση

Ο Χώρος μου

Η Αρχιτεκτονική ως εργαλείο κινηματογραφικής αφήγησης: Όταν οι χώροι αφηγούνται ιστορίες

Galouni Erifyli

Πλήρης Εγγραφή


URI: http://purl.tuc.gr/dl/dias/487F8988-444D-4AF1-8721-C210073C87F0
Έτος 2025
Τύπος Ερευνητική Εργασία
Άδεια Χρήσης
Λεπτομέρειες
Βιβλιογραφική Αναφορά Εριφύλη Γαλούνη, "Η Αρχιτεκτονική ως εργαλείο κινηματογραφικής αφήγησης: Όταν οι χώροι αφηγούνται ιστορίες", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2025 https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.102939
Εμφανίζεται στις Συλλογές

Περίληψη

Η ερευνητική εργασία διερευνά την περίπλοκη και συγκοινωνούσα σχέση αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου, δίνοντας έμφαση στην αρχιτεκτονική σκέψη μέσα στην κινηματογραφική διαδικασία.Η εργασία ξεκινά με τη δημιουργία ενός θεωρητικού πλαισίου που συνδέει την αρχιτεκτονική με την κινηματογραφική τέχνη. Διερευνά, το πώς οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί μιας ταινίας, χρησιμοποιούν το χώρο, τη δομή και το σχεδιασμό για να μεταφέρουν θέματα, συναισθήματα και την ανάπτυξη του χαρακτήρα. Η ανάλυση έχει τις ρίζες της στην ιδέα ότι και οι δύο κλάδοι μοιράζονται έναν κοινό στόχο: να δημιουργήσουν συναρπαστικά περιβάλλοντα που εμπλέκουν τον θεατή-χρήστη με τον περίγυρό του. Αρχές της κινηματογραφίας, όπως το καδράρισμα, ο φωτισμός, η προοπτική, η κίνηση και το storyboard (εικονογραφήσεις, αφηγήσεις), μοιάζουν να είναι επηρεασμένοι από μεθόδους του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, όπως και το αντίστροφο. Αναλύοντας τους τρόπους με τους οποίους οι κινηματογραφιστές χρησιμοποιούν την οπτική αφήγηση για να προκαλέσουν συναισθήματα, να μεταδώσουν μηνύματα και να δημιουργήσουν καθηλωτικές και θεαματικές εμπειρίες, η μελέτη αυτή αποκαλύπτει την παράλληλη σχέση των δύο πεδίων, καθώς και οι αρχιτέκτονες εφαρμόζουν παρόμοιες τεχνικές για να ενισχύσουν τη λειτουργικότητα μέσω της προσομοίωσης, αλλά και την αισθητική και συνθετική ευρηματικότητα των σχεδίων και των έργων τους.Μέσω μιας συγκριτικής ανάλυσης βασικών στοιχείων και παραδειγμάτων από τον κινηματογράφο, θα αποκαλυφθούν πιθανές συνέργειες μεταξύ κινηματογράφου και αρχιτεκτονικής στη διαμόρφωση και βελτίωση των ανθρώπινων εμπειριών μέσα στα δομημένα περιβάλλοντα. Σκοπός είναι να αποδειχθεί, ότι η αρχιτεκτονική δεν είναι απλώς ένα σκηνικό, αλλά ένα κρίσιμο στοιχείο που διαμορφώνει την εμπειρία του θεατή και σχηματίζει το όραμα του σκηνοθέτη. Η μελέτη επικεντρώνεται σε πέντε χαρακτηριστικές ταινίες γνωστές για τα ισχυρά αρχιτεκτονικά θέματα: Metropolis (1927), Rear Window (1954), Throne of Blood (1957), The Draughtsman’s Contract (1982), The Lighthouse (2019), Midsommar (2019).

Διαθέσιμα αρχεία

Υπηρεσίες

Στατιστικά