Ιδρυματικό Αποθετήριο
Πολυτεχνείο Κρήτης
Πολυτεχνείο Κρήτης
EN
|
EL
| URI | http://purl.tuc.gr/dl/dias/487F8988-444D-4AF1-8721-C210073C87F0 | - |
| Αναγνωριστικό | https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.102939 | - |
| Γλώσσα | el | - |
| Μέγεθος | 144 σελίδες | el |
| Τίτλος | Η Αρχιτεκτονική ως εργαλείο κινηματογραφικής αφήγησης: Όταν οι χώροι αφηγούνται ιστορίες | el |
| Τίτλος | Architecture as a cinematic narrative tool: When places tell stories | en |
| Δημιουργός | Galouni Erifyli | en |
| Δημιουργός | Γαλουνη Εριφυλη | el |
| Συντελεστής [Επιβλέπων Καθηγητής] | Andreadakis Dimitrios | en |
| Συντελεστής [Επιβλέπων Καθηγητής] | Ανδρεαδακης Δημητριος | el |
| Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] | Pegioudis Nikolaos | en |
| Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] | Πεγιουδης Νικολαος | el |
| Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] | Karagianni Anna | en |
| Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] | Καραγιαννη Αννα | el |
| Εκδότης | Πολυτεχνείο Κρήτης | el |
| Εκδότης | Technical University of Crete | en |
| Ακαδημαϊκή Μονάδα | Technical University of Crete::School of Architecture | en |
| Ακαδημαϊκή Μονάδα | Πολυτεχνείο Κρήτης::Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών | el |
| Περίληψη | Η ερευνητική εργασία διερευνά την περίπλοκη και συγκοινωνούσα σχέση αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου, δίνοντας έμφαση στην αρχιτεκτονική σκέψη μέσα στην κινηματογραφική διαδικασία. Η εργασία ξεκινά με τη δημιουργία ενός θεωρητικού πλαισίου που συνδέει την αρχιτεκτονική με την κινηματογραφική τέχνη. Διερευνά, το πώς οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί μιας ταινίας, χρησιμοποιούν το χώρο, τη δομή και το σχεδιασμό για να μεταφέρουν θέματα, συναισθήματα και την ανάπτυξη του χαρακτήρα. Η ανάλυση έχει τις ρίζες της στην ιδέα ότι και οι δύο κλάδοι μοιράζονται έναν κοινό στόχο: να δημιουργήσουν συναρπαστικά περιβάλλοντα που εμπλέκουν τον θεατή-χρήστη με τον περίγυρό του. Αρχές της κινηματογραφίας, όπως το καδράρισμα, ο φωτισμός, η προοπτική, η κίνηση και το storyboard (εικονογραφήσεις, αφηγήσεις), μοιάζουν να είναι επηρεασμένοι από μεθόδους του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, όπως και το αντίστροφο. Αναλύοντας τους τρόπους με τους οποίους οι κινηματογραφιστές χρησιμοποιούν την οπτική αφήγηση για να προκαλέσουν συναισθήματα, να μεταδώσουν μηνύματα και να δημιουργήσουν καθηλωτικές και θεαματικές εμπειρίες, η μελέτη αυτή αποκαλύπτει την παράλληλη σχέση των δύο πεδίων, καθώς και οι αρχιτέκτονες εφαρμόζουν παρόμοιες τεχνικές για να ενισχύσουν τη λειτουργικότητα μέσω της προσομοίωσης, αλλά και την αισθητική και συνθετική ευρηματικότητα των σχεδίων και των έργων τους. Μέσω μιας συγκριτικής ανάλυσης βασικών στοιχείων και παραδειγμάτων από τον κινηματογράφο, θα αποκαλυφθούν πιθανές συνέργειες μεταξύ κινηματογράφου και αρχιτεκτονικής στη διαμόρφωση και βελτίωση των ανθρώπινων εμπειριών μέσα στα δομημένα περιβάλλοντα. Σκοπός είναι να αποδειχθεί, ότι η αρχιτεκτονική δεν είναι απλώς ένα σκηνικό, αλλά ένα κρίσιμο στοιχείο που διαμορφώνει την εμπειρία του θεατή και σχηματίζει το όραμα του σκηνοθέτη. Η μελέτη επικεντρώνεται σε πέντε χαρακτηριστικές ταινίες γνωστές για τα ισχυρά αρχιτεκτονικά θέματα: Metropolis (1927), Rear Window (1954), Throne of Blood (1957), The Draughtsman’s Contract (1982), The Lighthouse (2019), Midsommar (2019). | el |
| Περίληψη | The research paper explores the complex and interconnected relationship between architecture and cinema, with an emphasis on architectural thinking within the cinematic process. The paper begins by establishing a theoretical framework linking architecture and cinematic art. It explores, how directors and producers of a film, use space, structure and design to convey themes, emotions and character development. The analysis is rooted in the idea that both disciplines share a common goal: to create compelling environments that engage the viewer-user with their surroundings. Principles of filmmaking, such as framing, lighting, perspective, movement and storyboarding (illustrations, narratives), seem to be influenced by methods of architectural design, and vice versa. By analyzing the ways in which filmmakers use visual storytelling to evoke emotions, convey messages, and create immersive and spectacular experiences, this study reveals the parallel relationship between the two fields, as architects apply similar techniques to enhance functionality through simulation, as well as the aesthetic and compositional inventiveness of their designs and projects. Through a comparative analysis of key elements and examples from cinema, possible synergies between cinema and architecture in shaping and improving human experiences within built environments will be revealed. The aim is to demonstrate that architecture is not just a setting, but a critical element that shapes the viewer's experience and forms the director's vision. The study focuses on five distinctive films known for their strong architectural themes: Metropolis (1927), Rear Window (1954), Throne of Blood 1957, The Draughtsman's Contract (1982), The Lighthouse (2019), Midsommar (2019). | en |
| Τύπος | Ερευνητική Εργασία | el |
| Τύπος | Diploma Thesis Project | en |
| Άδεια Χρήσης | http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | en |
| Ημερομηνία | 2025-04-24 | - |
| Ημερομηνία Δημοσίευσης | 2025 | - |
| Θεματική Κατηγορία | Αρχιτεκτονική και κινηματογράφος | el |
| Βιβλιογραφική Αναφορά | Εριφύλη Γαλούνη, "Η Αρχιτεκτονική ως εργαλείο κινηματογραφικής αφήγησης: Όταν οι χώροι αφηγούνται ιστορίες", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2025 | el |
| Βιβλιογραφική Αναφορά | Erifyli Galouni, "Architecture as a cinematic narrative tool: When places tell stories", Diploma Thesis Project, School of Architecture, Technical University of Crete, Chania, Greece, 2025 | en |
Copyright © DIAS 2013
