Το έργο με τίτλο Η μελέτη της γυναικείας παρουσίας στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Θεωρήσεις, διαδρομές και βιογραφικές αφηγήσεις από τον ελλαδικό χώρο από τον/τους δημιουργό/ούς Tourlidas Vasileios, Kalousi Louiza διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μή Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Βασίλειος Τουρλίδας, Λουίζα Καλούση, "Η μελέτη της γυναικείας παρουσίας στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Θεωρήσεις, διαδρομές και βιογραφικές αφηγήσεις από τον ελλαδικό χώρο", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2025
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.103056
Η παρούσα εργασία εξετάζει την απουσία και την αποσιώπηση του γυναικείου αρχιτεκτονικού έργου από την επίσημη ιστοριογραφία, υιοθετώντας διεπιστημονικά εργαλεία από τις σπουδές του φύλου, τις αποικιακές θεωρίες και τα φεμινιστικά κινήματα. Κατόπιν βιβλιογραφικής και αρχειακής έρευνας, καθώς και προφορικών συνεντεύξεων, αναζητείται μία σύγχρονη και πιο συμπεριληπτική ματιά στην αρχιτεκτονική θεωρία και ιστοριογραφία.Αναλύεται η επίδραση των διαδοχικών φεμινιστικών κινημάτων στη διεθνή θεωρία και ιστοριογραφία της αρχιτεκτονικής. Διερευνάται ο αντίκτυπος των ζυμώσεών τους αλλά και οι έμφυλες μετατοπίσεις στην τοπική καταγραφή, ερμηνεία και αξιολόγηση της ιστορίας και θεωρίας της αρχιτεκτονικής.Η μελέτη εστιάζει στη συμβολή των γυναικών στη διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής σκέψης, παρουσιάζοντας τρεις μονογραφίες, αυτές των Αναστασία-Σούλα Τζάκου, Σουζάνα Αντωνακάκη και Αγνή Κουβελά, εμβληματικές αρχιτεκτόνισσες από την εποχή του μοντερνισμού έως και σήμερα.Παρατίθενται και ερμηνεύονται δύο συνεντεύξεις χαρισματικών γυναικών αρχιτεκτόνων στα Χανιά, των Αιμιλία Κλάδου-Μπλέτσα και Δανάη Σκαράκη. Υπογραμμίζεται έτσι, ο ρόλος των προφορικών αφηγήσεων στη διαμόρφωση μιας περιεκτικής ιστοριογραφίας. Μέσα από τις καθημερινές πρακτικές και τους πολλαπλούς ρόλους των συνεντευξιαζόμενων, αναδεικνύεται το έργο τους και το γυναικείο αποτύπωμα στην αρχιτεκτονική της πόλης των Χανίων.Το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα αφορά τη δυνατότητα μιας πληθυντικής, διαθεματικής και συμπεριληπτικής απόδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης, επαναπροσδιορίζοντας τις «μεγάλες αφηγήσεις» μέσω των μικρών ιστοριών.