Ένας από τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) είναι μείωση του όγκου των αποβλήτων που καταλήγουν σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤΑ) και η αύξηση των ποσοστών επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης των συσκευασιών αποθήκευσης εμφιαλωμένου νερού. Για την αντιμετώπιση της ραγδαίας παραγωγής αποβλήτων συσκευασιών μιας χρήσης, της ατμοσφαιρικής και θαλάσσιας ρύπανσης, και με γνώμονα τα κατώτατα όρια που θέτει η Ευρωπαϊκή νομοθεσία μέχρι το 2030 για τη συλλογή και ανακύκλωση των αλουμινένιων, πλαστικών και γυάλινων φιαλών για αποθήκευση εμφιαλωμένου νερού, τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να εφαρμόσουν μέτρα πολιτικής για την επίτευξη των καθορισμένων στόχων. Με βάση τις αρχές της κυκλικής οικονομίας για την επίτευξη της βιωσιμότητας, η ανακύκλωση των αποβλήτων αυτών διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. Ο σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η έρευνα της ροής υλικών που αφορούν την παραγωγή των πλαστικών, γυάλινων και αλουμινένιων φιαλών και κατά επέκταση την διαχείρισή τους, ενώ παράλληλα εκτιμάται η ατμοσφαιρική ρύπανση που είναι συνδεδεμένη με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τα επίπεδα ανακύκλωσης στην Ελλάδα για το 2024 είναι αρκετά χαμηλά σε σχέση με αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιο συγκεκριμένα, τα ποσοστά ανακύκλωσης για τις πλαστικές φιάλες νερού εκτιμώνται στο 12.5% , ενώ για τις γυάλινες και τις αλουμινένιες φιάλες νερού εκτιμώνται στο 35% και 55%, αντίστοιχα. Βάση της Ευρωπαϊκής και Εθνική Νομοθεσίας, η οδηγία για τα πλαστικά μιας χρήσης θέτει ως κατώτατο στόχο συλλογής στο 55% έως το 2030, ενώ για τις γυάλινες και αλουμινένιες φιάλες νερού στο 75% και 60%, αντίστοιχα. Έχοντας τα δεδομένα για την ετήσια παραγωγή πλαστικών, γυάλινων και αλουμινένιων φιαλών στην Ελλάδα, πραγματοποιείται η ανάπτυξη τεσσάρων σεναρίων που αφορούν την διαχείριση των υλικών αυτών για τα έτη 2024, 2026, 2028 και 2030. Τέλος, παρουσιάζονται οι ποσότητες των πρώτων υλών που θα χρειαστούν για την παραγωγή των φιαλών αυτών και στην συνέχεια το αντίκτυπο που έχουν στο περιβάλλον βάση των ρύπων που παράγονται.