“ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ”Αρχιτεκτονική της φθοράς και της φροντίδας. Μια μελέτη για την αρχιτεκτονική μετά την κρίση, την επιστροφή της έννοιας του τεχνίτη και την ηθική της επαναχρησιμοποίησης .
Το έργο με τίτλο “ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ”Αρχιτεκτονική της φθοράς και της φροντίδας. Μια μελέτη για την αρχιτεκτονική μετά την κρίση, την επιστροφή της έννοιας του τεχνίτη και την ηθική της επαναχρησιμοποίησης . από τον/τους δημιουργό/ούς Baknis Christos διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μή Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Χρήστος Μπάκνης, " RADICALLY UNFINISHED/ “ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ”
Αρχιτεκτονική της φθοράς και της φροντίδας.
Μια μελέτη για την αρχιτεκτονική μετά την κρίση, την επιστροφή της έννοιας του τεχνίτη και την ηθική της επαναχρησιμοποίησης .", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.104848
Η παρούσα ερευνητική εργασία διερευνά μια νέα αρχιτεκτονική τάση που αναδύεται ως απάντηση στην παγκόσμια κρίση, την πολιτιστική κόπωση και την περιβαλλοντική κατάρρευση. Εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχιτέκτονες σήμερα απομακρύνονται από τις μοντέρνες ουτοπίες και τα ψηφιακά θεάματα και στρέφονται προς ένα μοντέλο που βασίζεται στην επαναχρησιμοποίηση, τη συλλογική δημιουργικότητα, την ταπεινότητα και τη φροντίδα του χώρου. Η μελέτη ονομάζει αυτή τη νέα τάση «Νέο Τύπο»: η αρχιτεκτονική στρέφεται στη φθορά, την ατέλεια και τη διάρκεια ως δημιουργικές αξίες μέσω κοινοτικά ριζωμένων προσεγγίσεων που δεν λειτουργούν με οράματα, αλλά με υπολείμματα. Αντλώντας από την έννοια του Junkspace (Koolhaas), το «δίκτυο δρώντων» (Latour), και την έννοια του τεχνίτη (Sennett), και την κοινωνικοπολιτισμική στάση του Normcore που διατύπωσε η συλλογικότητα K-HOLE, η μελέτη φωτίζει πώς αντιστρέφοντας τις κυρίαρχες αρχές της εμβληματικής αρχιτεκτονικής και της εντατικής παραγωγής, αυτή η «Νέα Τάση» συγκροτείται ως στάση που δίνει έμφαση στην προσαρμοστικότητα, την επαναχρησιμοποίηση υλικών και χώρων, τη συλλογική συμμετοχή και τη φροντίδα του υφιστάμενου αστικού τοπίου. Βασίζεται στο έργο στοχαστών όπως ο Richard Sennett, ο Bruno Latour και ο Τ. Παπαϊωάννου , συνυφαίνοντας τη θεωρία με την αρχιτεκτονική πρακτική. Εξετάζονται λεπτομερώς δέκα σύγχρονες μελέτες περιπτώσεων και μέσω συγκριτικής ανάλυσης, η διατριβή προτείνει μια ταξινόμηση της «Νέα Τάσης» σε : Αυτοσχεδιαστές (The Improvisers), Ενεργοποιητές (The Enablers) και Παρατηρητές (The Observers). Τελικά, η διατριβή υποστηρίζει ότι σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από την επισφάλεια και την υπερπαραγωγή, η αρχιτεκτονική πρέπει να μετατοπιστεί από την εφεύρεση στη διαχείριση. Ο Νέος Τύπος δεν είναι ένα στυλ, αλλά μια στάση: μια στάση που στρέφεται από το μνημειώδες στο ασήμαντο, από το θέαμα στην ουσία και από το μέλλον στη φροντίδα του παρόντος.