Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι η ανάπτυξη µίας εύκολήςµεθόδου προσδιορισµού χαµηλών συγκεντρώσεων Ουρανίου σε υδατικάδιαλύµατα (αποσταγµένο, φυσικό και θαλασσινό νερό) χρησιµοποιώνταςεκλεκτικές µεµβράνες ιόντων και ανάλυση µε TXRF. Οι µεµβράνες που χρησιµοποιούσαν σαν κύριο πολυµερές υλικό τοPVC περιείχαν διάφορα δυναµικά σύµπλοκα αντιδραστήρα(πλαστικοποιητή,ιονοφόρο) όπως και βοηθητικά αντιδραστήρια (συµπλοκοποιητές)καιπαρασκευάζονταν στην επιφάνεια ανακλαστήρων από χαλαζία. Ένας µεγάλοςαριθµός από βοηθητικά αντιδραστήρια εξετάσθηκε όπως επίσης και οσυνδυασµός τους.Το ζεύγος dithizone – thiourea έδωσε τα καλύτερααποτελέσµατα προσφέροντας υψηλές αποδόσεις Ουρανίου στο νερό, σεσύγκριση µε όλους τους άλλους συνδυασµούς. Τα αντιδραστήρια είχαν επιλεγείαπό µία λίστα οργανικών ενώσεων όπου έδειχναν υψηλή απόκριση σεσυµπλοκοποίηση του Ουρανίου, σύµφωνα µε τη Βιβλιογραφία. Οι µεµβράνεςχρησιµοποιήθηκαν για να συλλέξουν το Ουράνιο από υδατικά διαλύµατα 50mlόγκου.Οι µεµβράνες βυθίζονταν σε διαλύµατα πρότυπης συγκέντρωσηςΟυρανίου σε χαµηλές συγκεντρώσεις ( 5-50ng/ml ). Μετά το τέλος τουχρόνου ισορροπίας οι µεµβράνες εξέρχονταν από το διάλυµα και ακολούθησεανάλυση βάση της TXRF ( Total x- Ray fluoresence ).Μελετήθηκε επίσης η επίδραση διαφόρων παραµέτρων πάνω στηµεµβράνη ( αναλογία ποσότητας των συστατικών , εφαρµογή υπερήχων,θέρµανσης , ακτινοβολίας , µετάλλων ) όπως και η εκλεκτικότητα της .Στη συνέχεια µε τη χρήση του συγκεκριµένου ζεύγους πραγµατοποιήθηκανπειράµατα γραµµικότητας σε δείγµατα νερού ( αποσταγµένο, φυσικό καιθαλασσινό ) όπου τα ευρισκόµενα όρια ανίχνευσης ήταν αρκετά ικανοποιητικάεπιδεικνύοντας πολύ καλές τιµές. Το όριο ανίχνευσης της τεχνικής όσο αφοράτο αποσταγµένο νερό ήταν περίπου στο 0.4 ng/ml, για το πόσιµο 0.8 ng/ml ενώγια το θαλασσινό νερό 3.9 ng/ml.