Institutional Repository
Technical University of Crete
Technical University of Crete
EN
|
EL
| URI: | http://purl.tuc.gr/dl/dias/D71A60ED-5651-4F93-9550-5C9994380D52 | ||
| Year | 2015 | ||
| Type of Item | Diploma Work | ||
| License |
|
||
| Bibliographic Citation | Σταυρούλα Καμπούρη, "Καταλυτική διάσπαση του υποξειδίου του αζώτου Ν2Ο, σε καταλύτες ιριδίου και φωσφιδίων", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2015 https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.34231 | ||
| Appears in Collections |
Τα τελευταία χρόνια η συγκέντρωση του υποξειδίου του αζώτου (Ν2Ο) στην ατμόσφαιρα, είναι σταθερά αυξανόμενη. Το Ν2Ο, αν και μη άμεσα τοξικό (τουλάχιστον στις συγκεντρώσεις που υπάρχει στην ατμόσφαιρα), αποτελεί επικίνδυνο συστατικό της ατμόσφαιρας, διότι επιτυγχάνει ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου, ενώ παράλληλα, έμμεσα (μέσω διάχυσης, φωτοδιάσπασης και μετατροπής του σε ΝΟ) λειτουργεί με καταστροφικό χαρακτήρα για το στρατοσφαιρικό όζον. Συμπερασματικά, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη ανάπτυξης συστημάτων καταστροφής του εν λόγω ρύπου. Μία από τις σπουδαιότερες τεχνολογίες απομάκρυνσης του Ν2Ο, είναι η καταλυτική του μετατροπή, το οποίο αποτελεί και το επίκεντρο αυτής της εργασίας. Η καταλυτική μετατροπή του Ν2Ο επιτυγχάνει την «καταστροφή» του ρύπου, μέσω της αναγωγής του σε μοριακό άζωτο και οξυγόνο. Με την εκπόνηση της παρούσας εργασίας αποσκοπούμε στη διερεύνηση και αξιολόγηση καταλυτικών συστημάτων ως προς την αναγωγή (διάσπαση) του Ν2Ο. Πιο συγκεκριμένα, παρασκευάστηκαν και μελετήθηκαν καταλύτες ιριδίου (1 wt.%) υποστηριγμένοι σε φορείς απλών και μικτών οξειδίων μετάλλων (γ-Al2O3, CeO2, Al-Ce, Al-Ce-La, Al-Ce-Zr, GDC, φωσφίδιο σιδήρου (Fe2P) καθώς και καταλύτης ιριδίου (1wt.%) υποστηριγμένος σε φωσφίδιο του σιδήρου (Ir/Fe2P). Η καταλυτική ενεργότητα των παραπάνω καταλυτών για την αντίδραση διάσπασης του Ν2Ο μελετήθηκε στη θερμοκρασιακή περιοχή 150-650 oC. Επιγραμματικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μέγιστες μετατροπές του κάθε καταλύτη διέφεραν σημαντικά μεταξύ τους, με τον καταλύτη Ir/γ-Al2O3 να παρουσιάζει την καλύτερη καταλυτική συμπεριφορά. Η χρήση σύνθετων φορέων μικτών οξειδίων που εμπεριέχουν λανθανίδες ή μέταλλα μετάπτωσης (La2O3, CeO2, ZrO2) φαίνεται να μειώνουν εν γένει την απόδοση του ιριδίου στην εν λόγω καταλυτική διεργασία. Από την άλλη, το φωσφίδιο Fe2P, δεν φαίνεται να αποτελεί αξιόλογο φορέα για την καταλυόμενη από Ιρίδιο διάσπαση του Ν2Ο, τουλάχιστον σε σύγκριση με τον κλασσικό φορέα της Al2O3. Τέλος, το φωσφίδιο σιδήρου αποδεικνύεται ότι δεν αποτελεί δραστικό υλικό από μόνο του (χωρίς ιρίδιο), για την καταλυτική διάσπαση του Ν2Ο.
Copyright © DIAS 2013
