Με τον όρο κολυμβητικές δεξαμενές ή αλλιώς πισίνες, ορίζονται οι τεχνητές κοιλότητες στο έδαφος ή σε κτήρια οι οποίες γεμίζονται με νερό και χρησιμοποιούνται για κολύμβηση και άλλες υδάτινες δραστηριότητες. Οι δεξαμενές αυτές για να πληρούν τις ολυμπιακές προδιαγραφές πρέπει εκτός από το κατάλληλο μέγεθος και να θερμαίνονται με βάση την αντίστοιχη νομοθεσία. Η τεχνολογία στη θέρμανση του νερού έχει εξελιχθεί και αρχίζει να εφαρμόζεται και στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα, οι τρόποι θέρμανσης που χρησιμοποιούνται είναι κυρίως συμβατικοί και με υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις. Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετώνται και συγκρίνονται διαφορετικές μέθοδοι και τεχνολογίες θέρμανσης για κολυμβητικές δεξαμενές ολυμπιακών διαστάσεων, εσωτερικού χώρου.Οι μέθοδοι αυτές εφαρμόστηκαν για τις ανάγκες του κολυμβητηρίου που βρίσκεται στην περιοχή της Πολυτεχνειούπολης στα Χανιά. Αρχικά έγινε μελέτη των θερμικών απωλειών του συστήματος. Όλοι οι υπολογισμοί, τα χρησιμοποιούμενα συστήματα, όπως και όλα τα στοιχεία της μελέτης είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις της υπάρχουσας τεχνικής νομοθεσίας, τις προδιαγραφές των αντίστοιχων τεχνικών οδηγιών του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.), τα πρότυπα του Ελληνικού Οργανισμού Τυποποίησης (ΕΛ.Ο.Τ.), τις ευρωπαϊκές και διεθνείς προδιαγραφές DIN (Deutsche Industrie Normen) και ISO (International Organization of Standardization). Η μοντελοποίηση και η προσομοίωση των διαφορετικών συστημάτων θέρμανσης έγινε με το λογισμικό HOMER®. Ειδικότερα, εξετάστηκαν πέντε σενάρια για την κάλυψη των αναγκών για τη θέρμανση της πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων. Το πρώτο είναι με σύστημα λέβητα – καυστήρα πετρελαίου, το δεύτερο με σύστημα λέβητα – καυστήρα φυσικού αερίου, το τρίτο με σύστημα λέβητα – καυστήρα βιομάζας (με καύσιμο πέλλετ ή πυρηνόξυλο), το τέταρτο με σύστημα αντλιών θερμότητας και το πέμπτο με σύστημα αντλιών θερμότητας σε συνδυασμό με φωτοβολταϊκά πάνελ. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν επιλέχθηκε η βέλτιστη λύση για την κάλυψη του εν λόγω ενεργειακού προβλήματος.