Στα σύγχρονα διαρκώς επεκτεινόμενα και διασυνδεδεμένα αστικά περιβάλλοντα, η εμφάνιση μιας μολυσματικής ασθένειας προκαλεί μια πραγματική απειλή για τον αστικό και κοινωνικό ιστό. Η εμφάνιση μιας πανδημίας, επηρεάζει τη χωρική υπόσταση των λειτουργιών στην πόλη, μεταβάλλοντας το ρόλο τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού χώρου. Η αδρανοποίηση του δημοσίου χώρου και η αναγκαστική μεταφορά των δραστηριοτήτων στον ιδιωτικό χώρο, έφεραν στο προσκήνιο ελλείψεις που αφορούν τόσο σε αστικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κατοίκησης, και δημιουργούν την ανάγκη εύρεσης αρχιτεκτονικών λύσεων, ικανών να ανταπεξέλθουν σε ακραίες συνθήκες (π.χ. πανδημίας), αλλά και να διαμορφώσουν χώρους που ενισχύουν την ποιότητα ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:-Όταν τα πλήθη δεν επιτρέπονται στους δημοσίους χώρους, πώς οι πόλεις και οι δημόσιοι χώροι αλλάζουν;-Όταν η πρόσβαση στους χώρους πολιτισμού κρίνεται επικίνδυνη, ποια θα είναι η νέα συνθήκη για να εξασφαλιστεί η λειτουργία τους;-Όταν εκατομμύρια άτομα είναι απομονωμένα και δουλεύουν από το σπίτι, ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να ενσωματωθούν σε αυτό;Τα ερωτήματα απαντώνται σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας, με τη χωρική σχεδίαση αλλά και την ψηφιακή υποστήριξη, τριών ενοτήτων σε επίπεδο γειτονιάς και συγκεκριμένα την Πλατεία-Πάρκο, το Θέατρο, και την Πολυκατοικία.