Το έργο με τίτλο Φωτόλυση βενζοφαινόνης-3 παρουσία διαλυμένων αλάτων και σε πραγματικά υδατικά δείγματα από τον/τους δημιουργό/ούς Varkouta Efstathia διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Ευσταθία Βαρκούτα, "Φωτόλυση βενζοφαινόνης-3 παρουσία διαλυμένων αλάτων και σε πραγματικά υδατικά δείγματα ", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2021
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.88505
Η βενζοφαινόνη-3 (BP-3) ανήκει στην ομάδα των βενζοφαινόνων, οι οποίες αποτελούν μια ευρέως χρησιμοποιούμενη κατηγορία οργανικών UV φίλτρων. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι η υψηλή φωτοσταθερότητα που παρουσιάζει και εξαιτίας αυτού συναντάται σε μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων που χρησιμοποιεί καθημερινά ο άνθρωπος, όπως οι αντηλιακές κρέμες και άλλα καλλυντικά. Όμως μετά την εφαρμογή των προϊόντων αυτών στο δέρμα, η BP-3 απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό, με αποτέλεσμα να ανιχνεύεται κυρίως στα ούρα αλλά και στο μητρικό γάλα, στον πλακούντα, στο πλάσμα αίματος και στο σπέρμα. Έχει αντι-ανδρογόνες και οιστρογονικές δράσεις στον άνθρωπο και μπορεί επίσης να προκαλέσει αλλεργίες. Πέραν αυτού μεταβολίζεται εντός του οργανισμού, δημιουργώντας μεταβολίτες, ορισμένοι εκ των οποίων είναι πιο τοξικοί και από την ίδια την BP-3. Όσον αφορά τα επιφανειακά ύδατα, έχει διαπιστωθεί η συσσώρευσή της σε λίμνες, ποτάμια, πισίνες και θάλασσα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βιοσυσσώρευσή της σε αρκετούς υδρόβιους οργανισμούς, γεγονός που επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις για αυτούς. Στη παρούσα διπλωματική εργασία μελετήθηκε η φωτοαποδόμηση της BP-3 σε υδατικά δείγματα που δέχονταν ακτινοβολία UV-C μήκους κύματος 254 nm. Εξετάστηκε η επίδραση που έχει στο ρυθμό φωτοδιάσπασης της ουσίας η μεταβολή της αρχικής συγκέντρωσης του δείγματος, η προσθήκη χλωριούχου νατρίου και η αλλαγή της υδατικής μήτρας. Οι αναλύσεις των δειγμάτων που είχαν φωτολυθεί πραγματοποιήθηκαν σε υγρό χρωματογράφο συζευγμένο με ανιχνευτή μάζας. Από τα αποτελέσματα των πειραμάτων προέκυψε ότι η μεταβολή της αρχικής συγκέντρωσης επηρεάζει τον ρυθμό φωτοδιάσπασης της ουσίας, καθώς αύξηση της συγκέντρωσης οδήγησε σε μείωση του ρυθμού. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η προσθήκη χλωριούχου νατρίου στο υδατικό διάλυμα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του ρυθμού. Τέλος, σχετικά με τα πειράματα φωτόλυσης της ουσίας σε νερό ποταμού και θαλάσσης, προέκυψε ότι ο ρυθμός φωτοαποδόμησής της στο νερό ποταμού είναι ελάχιστα ταχύτερος από αυτόν στο υπερκάθαρο νερό, ενώ στο θαλασσινό νερό η διάσπαση της ουσίας γίνεται πολύ γρηγορότερα. Τα χρωματογραφήματα από την ανάλυση στον υγρό χρωματογράφο εμφάνισαν κι άλλες κορυφές εκτός αυτής που αντιστοιχεί στην εξεταζόμενη ουσία, οι οποίες ανήκουν σε παραπροϊόντα που σχηματίστηκαν κατά τη φωτόλυση των δειγμάτων σε ορισμένες περιπτώσεις.