Στα μεσαία μήκη κύματος, ιδίως μεταξύ 8 και 13 μm, η ατμόσφαιρα της Γης είναι εξαιρετικά διαφανής στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αυτό το εύρος μήκους κύματος συμπίπτει με το μέγιστο μήκος κύματος της θερμικής ακτινοβολίας από επίγειες δομές σε τυπικές θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Ενώ ιστορικά η ακτινοβολία ψύξης αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό για νυχτερινές εφαρμογές πρόσφατες εργασίες έχουν επιτύχει την ακτινοβολία ψύξης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Συγκεκριμένα, αποδείχθηκε ότι μπορεί να επιτευχθεί η ακτινοβολία ψύξης κάτω από τη θερμοκρασία του αέρα περιβάλλοντος, με μια φωτονική δομή που αντανακλά σχεδόν όλο το προσπίπτον φως του ήλιου και ταυτόχρονα εκπέμπει σημαντική θερμική ακτινοβολία. Μια τέτοια δομή, που είναι σχεδόν τέλειος ηλιακός ανακλαστήρας, δεν κάνει χρήση του προσπίπτοντος ηλιακού φωτός. Οι βασικές αρχές της ακτινοβολούμενης ψύξης είναι η σχεδόν τέλεια ανάκλαση στο ορατό φάσμα και κοντά στο υπέρυθρο φάσμα (0,3–3 μm) και η υψηλή θερμική εκπομπή στην περιοχή του υπέρυθρου ατμοσφαιρικού παραθύρου (8-13 μm). Με βάση αυτές τις δύο βασικές αρχές, έχουν διεξαχθεί μελέτες με τη χρήση διαφόρων υλικών και δομών για να βρεθεί το πιο αποτελεσματικό σύστημα ακτινοβολούμενης ψύξης. Σε αυτή την εργασία σχεδιάστηκαν έξι διαφορετικές φωτονικές δομές που μπορούν να ψύξουν μία επιφάνεια πάνω από την οποία είναι τοποθετημένες. Η κάθε δομή σχεδιάστηκε με διαφορετικά υλικά και πάχη με σκοπό να διεξαχθούν συμπεράσματα και να αποφασιστεί ποια είναι πιο αποτελεσματική.