Το έργο με τίτλο Memento mori: Περί μνήμης και φθαρτότητας για μια νέα ταφική τελετουργία στη Θεσσαλονίκη από τον/τους δημιουργό/ούς Nikolaidi Galini, Lountzis Georgios-Dionysios διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μή Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Γαλήνη Νικολαϊδη, Γεώργιος-Διονύσιος Λούντζης, "Memento mori: Περί μνήμης και φθαρτότητας για μια νέα ταφική τελετουργία στη Θεσσαλονίκη", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2022
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.92752
Η φύση του θανάτου αποτέλεσε πηγή στοχασμού από τις πρωτόγονες κοινωνίες μέχρι και σήμερα, όντας ένα δεδομένο της ανθρώπινης υπόστασης που ρυθμίζει την ίδια την ζωή και την συμπεριφορά του ανθρώπου. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του ανθρώπου με το ζήτημα του θανάτου, μέσα από την ανάδειξη της μνήμης προγενέστερων και υφιστάμενων ιστορικών χώρων ταφής, καθώς και τη δημιουργία μιας νέας ταφικής τελετουργίας που εισάγεται στον ευρύτερο αστικό ιστό της Ευαγγελίστριας στη Θεσσαλονίκη. Πιο συγκεκριμένα, μέσω ενός οργανωμένου συστήματος δημοσίων χώρων επιτυγχάνεται η ενοποίηση της περιοχής της Ροτόντας και της Παλιάς Φιλοσοφικής σχολής, στη θέση της οποίας εκτεινόταν η Εβραϊκή Νεκρόπολη, με την ευρύτερη έκταση των κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας έως και τους κήπους του Πασά. Επιπλέον η επανάχρηση της πρώην σχολής τεχνών και επαγγελμάτων Ισλαχανέ και του νοσοκομείου Αγίου Δημητρίου, σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό δύο νέων μονάδων, κέντρου αποτέφρωσης και κομποστοποίησης νεκρών σωμάτων, στοχεύουν στην δημιουργία μιας ολιστικής τελετουργικής διαδικασίας. Το ζήτημα της ταφής εντάσσεται στον αστικό ιστό και την καθημερινή ζωή των κατοίκων, καθιστώντας τους συγκεκριμένους χώρους ικανούς να λειτουργήσουν ως πολυδιάστατα αστικά κύτταρα και ως χωρικοί φορείς νοημάτων που εγείρουν πολύμορφες αναγνώσεις της πόλης και του τόπου.