Αφορμή για την εκπόνηση της διπλωματικής εργασίας αποτέλεσε το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο επεξεργασίας γύψου, της δεκαετίας του 70΄ στον όρμο Στομίου που υπάγεται στο πρώην δήμο Ιναχωρίου, 74 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης των Χανίων. Συνοδευτικό ρολό στην ενασχόληση για την αποκατάσταση του ανενεργού θύλακα της πρώην βιομηχανικής εγκατάστασης είχε τόσο η υφιστάμενη ερειπωμένη κατάσταση της περιοχής όπου μελετάται, όσο και η ύπαρξη του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, το οποίο εφάπτεται του εργοστασίου σε απόσταση εννιακοσίων μέτρων. Η σχεδιαστική προσέγγιση αποσκοπεί σε ένα αυτόνομο κτιριακό σύνολο, που περιέχει πολλαπλές χρήσεις με κύριες αυτή της διαμονής των περιπατητών και τη γυψοτεχνική επεξεργασία. Το αποτύπωμα της υπάρχουσας συνθήκης συμπληρώνει και οριοθετεί επιμέρους σημεία της πρότασης, ενώ το τοπίο δεν παραμένει αμέτοχο στο παρασκήνιο της σύνθεσης αλλά αποκτά συμπρωταγωνιστικό ρόλο, οργανώνοντας την κίνηση αλλά και τις κτιριακές δομές. Οι “πληγές” που έχει υποστεί το έδαφος από τον ανθρωπογενή παράγοντα αδυνατούν να επουλωθούν με φυσικό τρόπο. Το τοπιακό ρήγμα που προκύπτει, μεταξύ του φυσικού και του ανοίκειου τεχνητού τόπου, είναι επακόλουθο αποτέλεσμα. Έτσι επιχειρείται η εύρεση σχεδιαστικών μεθόδων και εργαλείων που αποσκοπούν στην αποκατάσταση αυτού του χάσματος, εναρμονίζοντας το περιβάλλον με τη νέα συνθήκη.