Η άποψη που επικρατεί για την παραγωγή αβοκάντο, είναι ότι χρειάζεται μεγάλες ποσότητες νερού άρδευσης προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της, θέτοντας θεωρητικούς και πρακτικούς περιορισμούς στις περιοχές που θα μπορούσαν, υπό άλλες συνθήκες, να υποστηρίξουν την ανάπτυξη μιας τέτοιας φυτείας. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, γίνεται εκτίμηση της απαιτούμενης ποσότητας νερού άρδευσης ενός αγρού αβοκάντο στα Χανιά, μια περιοχή με ημίξηρο προς ξηρό κλίμα. Στόχος της μελέτης είναι να εκτιμηθούν οι πραγματικές ανάγκες του φυτού σε άρδευση και να συγκριθούν με τις θεωρητικές ποσότητες που προτείνονται από διάφορους οργανισμούς. Στον αγρό έχει εφαρμοστεί το σύστημα της «στάγδην άρδευσης», σε μια κυκλική διάταξη γύρω από τον κορμό κάθε δέντρου. Με την πρακτική αυτή θέλουμε να αποδείξουμε ότι μπορεί να καταναλωθεί σημαντικά μικρότερος όγκος νερού, συγκριτικά με την άρδευση όλης της έκτασης του αγρού. Για τη μελέτη αυτή, έγινε χρήση δυο μεθόδων και μετέπειτα, οι μέθοδοι αυτές συγκρίθηκαν μεταξύ τους. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκε, αρχικά, το εδαφικό υδατικό ισοζύγιο κι έπειτα, το μοντέλο HYDRUS-1D. Τα αποτελέσματα τα οποία εξήχθησαν από τις δυο μεθόδους, αποδεικνύουν ότι οι θεωρητικές ποσότητες ξεπερνούν τις ανάγκες νερού της καλλιέργειας. Ειδικότερα, ενώ η Περιφέρεια και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης προτείνουν άρδευση με 17-28 m3 / δέντρο/σεζόν νερού, τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής δείχνουν ότι το ποσό που απαιτείται είναι στην πραγματικότητα 5 m3. Εν κατακλείδι, με την εκπόνηση της διπλωματικής εργασίας, αποδεικνύεται ότι η λύση είναι η χρήση ενός ορθολογικού συστήματος άρδευσης, το οποίο -αν εφαρμοστεί ακόμα και σε μια ημίξηρη περιοχή- η καλλιέργεια αβοκάντο μπορεί να υποστηριχθεί χωρίς την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.